قدرت عضلانی فرد در این بیماری كاهش می یابد ، رفلكسهای طبیعی عضلات دچار اختلال می شود ، و احساس گز گزو مور مور شدن شانه ها و بازوها یا سایر قسمتهای بدن بوجود می آیند.ماهیت این بیماری میتواند خود بخود محدود شونده باشد ، یا پیشرفت كرده و به فلج كامل منتهی شود.
سالانه یك تا دو نفر از هر صد هزار نفر به این بیماری مبتلا میشوند . شایعترین علت فلج شل ، همین بیماریست و در مواردی میتواند حتی حیات بیمار را نیز با مخاطراتی روبرو كند، اما اغلب مبتلایان با كمترین عارضه ای بهبود می یابند.
از جمله علائم دیگر این بیماری می توان به : اختلال در تكلم ، جویدن ، و بلع مواد غذائی ، همچنین اشكال در حركات چشمها و نیز كمر درد اشاره كرد.
سیر این بیماری در عرض چند روز پیشرفت می كند و بیشتر بیماران نیاز به بستری در بیمارستان خواهند داشت.دراغلب موارد فلج بیشتر از چهار هفته بطول نخواهد انجامید ، از این پس علائم حالت ثابتی به خود می گیرند و بمرور زمان ، طی چند ماه بهبود می یابند.
● روشهای درمان این بیماری:
شیوه ی درمان به عوامل متعددی بستگی دارد و در كل میتوان به موارد زیر اشاره كرد:
▪ ایمونوتراپی : اصلیترین روش درمان این بیماران است و دو روش اصلی آن عبارتند از تعویض پلاسمای خون و نیز تزریق داخل وریدی ایمونو گلوبولین ( I.V.I.G) پاسخ اغلب بیماران به این درمانها بسیار مطلوب و سریع خواهد بود ( خصوصا اگر سریعا و در مراحل اولیه ی بیماری صورت گیرند ).
كنترل عوارض بیماری مثل اختلالات تنفسی و عفونتها و…با روشهای خاص خود صورت خواهد گرفت . ضمنا حركت درمانی و فیزیو تراپی نیز میتواند در درمان این بیماران ارزشمند باشد.