سیر

سیر هزاران سال است که به عنوان دارو مورد استفاده قرار می‌‌گیرد. مصریان، بابلیان، یونانیان، و رومی‌ها از

سیر برای مداوای درد‌ها استفاده می‌‌کردند. پاستور پی‌ به اثرات ضدّ باکتریا یی سیر برد، و از خواص گند زدائی (ضدّ عفونی) آن‌ در جنگ جهانی اول و دوم برای جلوگیری از قانقریا استفاده می‌‌شده است. سیر همچنین در طول تاریخ برای درمان فشار خون، عفونت، مارزدگی، و دور کردن ارواح خبیثه استفاده شده است. سیر نوعی سبزی از پیاز های گروه الیوم است که هم گروه با پیاز، پیازچه، تره و تره فرنگی‌ است. علاوه بر سولفور، سیر حاوی ارژینین (نوعی اسید آمینه، از اجزا پروتئین ها)، کربوهیدرات، فلاوونویید (ترکیبات شیمیایی که در گیاهان یافت می‌‌شود و بر سلامت مؤثر هستند)، و سلنیوم است که به نظر می‌‌رسد همه خواص سلامتی‌ دارند. این موارد سیر را یکی‌ از پر فروش‌ترین مکمل‌ها برای درمان قرار داده است. ترکیبات سولفور مسئول طعم و بوی سیر است. ماده اصلی‌ حاوی سولفور سیر آلیسین نامیده می‌‌شود که بر اثرخرد کردن، له‌ کردن، یا جویدن سیر فعال می‌‌شود. در سیر پخته و سیر خشک آلیسین تشکیل نمی‌‌شود و بنابر این خواص سلامتی‌ آن بسیار کم است.
بررسی‌های متعددی بر سیر و اثرات آن بر سلامتی شده است. بعضی‌ از بررسی‌ها نشان داده است که سیر فشار خون را در افراد مبتلا به فشار خون بالا به میزان ۷-۸% کاهش می‌‌دهد. به مرور زمان سرخ رگها انعطاف پذیری‌شان را از دست می‌‌دهند. به نظر می‌رسد که سیر این اثر سنّ را کم می‌‌کند. خوردن سیر به نظر می‌‌رسد احتمال سرطان قولون، مقعد، و معده را کاهش می‌‌دهد. افراد که سیر زیاد می‌‌خورند کمتر از افرادی که سیر نمی‌‌خورند مورد گزش کنه قرار می‌‌گیرند. عفونت‌های قارچی پوست با استفاده از ژل‌های ساخته شده از سیر درمان می‌‌شود.
به نظر نمی‌‌رسد که سیر در کاهش کلسترول، کنترل قند خون، درمان هلیکو باکتر پیلوری (باکتری مسئول ایجاد زخم معده)، سرطان سینه، ریه، درد پا ناشی‌ از مشکلات جریان خون مفید باشد.

خوردن سیر احتمالا برای اکثریت افراد بدون خطر است. سیر بوی بد دهان را به همراه دارد و می‌‌تواند منجر به ترش کردن، احساس سوختن در دهان یا معده، باد شکم، حالت تهوع، استفراغ، بوی بد بدن، و اسهال شود، این عوارض با خوردن سیر خام شدید تر است. سیر همچنین خطر خونریزی را افزایش می‌‌دهد.

تغذیه و رژیم درمانی با مریم دادخواه