رود سم حشرات به بدن مي‌تواند آسيب‌زا يا حتي کشنده باشد؛ اما محققان اخيرا دريافته‌اند که در زهر زنبور ماده‌اي وجود دارد که مي‌تواند با قرارگرفتن در يک کپسول نانو به جنگ ويروس HIV برود. اميد مي‌رود که با ساخت ژلي از اين نانوذرات بتوان از ورود HIV به بدن جلوگيري کرد.به گزارش فرهنگ نیوز ، جزئي از زهر زنبور با بسته‌بندي در حباب‌هاي بسيار کوچک مي‌تواند HIV را ضربه فني کند! دانمشندان با آزمايش سيستم ارسال در بشقاب‌هاي آزمايشگاهي گزارش مي‌دهند که اين نانوذرات به ويروس مي‌چسبند و بدون تخريب سلول‌ها، آن را نابود مي‌کنند؛ فناوري که شايد روزي با آزمون‌هاي بيشتر از ابتلا به HIV در بعضي افراد جلوگيري کند. آنتوني گومز (Antony Gomes)، فيزيولوژيست دانشگاه کلکته در هند که کاربرد پزشکي زهرها را مطالعه مي‌کند، مي‌گويد: «قطعا اين روشي بديع است. گزارش اندکي درباره درمان مبتني بر زهر عليه ويروس‌ها موجود است. اين نوع از پژوهش پتانسيل پيشرفت و توسعه محصولات را دارد.»
پژوهشگر پزشکي، جاشوآ هود (Joshua Hood) از دانشگاه واشنگتن در سينت لوئيس و همکارانش، تاثير نانوذرات حامل سم را در آزمايشگاه بر HIV آزمودند. ذرات ترجيحا به HIV قفل شدند و محموله خود را تحويل دادند: جزء زهري – سمي با نام مليتين (melittin) – حفره‌هاي روي پوشش پروتئيني محافظ HIV را پر کرد و به شکل چشمگير ميزان ويروس‌ها را کاهش داد. اين پژوهش در نسخه کنوني آنتي‌وايرال تراپي به چاپ رسيده است. آن‌ها همچنين جزء زهري را در سلول‌هاي سالم انساني آزمايش کردند. اگرچه مي‌دانيم مليتين غشاي سلولي را تجزيه مي‌کند، اين سلول‌هاي انساني به خاطر درمان چندان متاثر نشدند زيرا نانوذرات حاوي مليتين با ساختار‌هاي محافظي همراه بودند که در خارج آن‌ها نصب شده بود.
اين محافظ‌ها مثل ضربه‌گير عمل مي‌کردند تا نگذارند نانوذرات – و به‌ويژه زهر داخل‌شان – با غشاي سلولي تماس يابد. اين کار به نانوذرات اجازه مي‌دهد تا با استفاده از يک سازه قفل – کليد خاص در پوسته پروتئين ويروس چفت شوند و با ويروس‌هاي بسيار کوچک‌تري پيوند يابند.
به نوشته تارنماي انجمن فيزيک، نويسندگان اين مقاله سلول‌هاي انساني را از اندام جنسي بانوان انتخاب کردند که معمولا مکان ورود ويروس HIV هستند.
هود مي‌گويد اين يافته‌ها راه را براي آزمايش بيشتر با هدف بلندمدت ساخت ژلي حاوي اين نانوذرات فراهم مي‌کند. برونو سارمنتو (Bruno Sarmento) محقق زيست‌فناوري از دانشگاه پورتوي پرتغال مي‌گويد اگر بخواهيم از اين دارو استفاده عملي کنيم، هنوز هم بايد کارهاي بسياري انجام دهيم: «بايد توجه بسياري به توليد نانوذرات به روشي قدرتمند و همگن کرد تا يکنواختي دارو حفظ شود.» همچنين وي مي‌گويد چنين ژلي نياز به ويژگي‌هاي چسبنده دارد تا مطمئن شويم که نانوذرات در محل درست باقي مي‌مانند و از ورود ويروس به جريان خون جلوگيري مي‌کنند.
http://www.farhangnews.ir/
