برجستگي‌هاي كوچك دردناكي در كف دست ایجاد می شود. اين وضعيت موجب می شودبتدريج انگشتان دست از حالت طبيعي خارج شده و در نتيجه نتوان آنها را براحتي خم کرد.با راهنمايي پزشک از يك راهكار درماني براي رفع اين مشكل كه در انجام كارهاي روزمره که محدوديت‌هايي را ايجاد كرده است، استفاده کرد.گفته‌ها و ناگفته‌هاي بيماري از زبان پزشك
با توجه به تغييرات ايجاد شده در بافت كف دست مي‌توان گفت اين فرد به بيماري انقباض دوپويترن (Dupuytren) مبتلا شده است.
در اين بيماري بافت كف دست كه در زير پوست قرار دارد، آسيب مي‌بيند.
به عبارت ديگر، بافت اين قسمت از كف دست قابليت ارتجاعي و انعطاف‌پذيري خود را از دست داده و متورم مي‌شود. بيماري دوپويترن از جمله بيماري‌هايي است كه به ضخيم شدن بافت زير پوست كف دست و انگشتان منجر مي‌شود. در زير پوست كف دست بافت محكمي وجود دارد كه گاهي بدون هيچ علت مشخصي ضخامت اين بافت افزايش يافته و طول آن كم مي‌شود و در نتيجه به علت ايجاد چنين تغييراتي تعدادي از انگشتان دست در وضعيت خميده قرار مي‌گيرند. بر اساس بررسي‌هاي انجام شده، شيوع اين بيماري در مردان در مقايسه با زنان
بيشتر است.
معمولا آغاز بيماري بسيار كند و تدريجي است. ابتدا برجستگي‌هاي كوچك دردناكي در كف دست بيمار ايجاد مي‌شود. البته درد در اين بيماري موقتي است و پس از مدتي با پيشرفت بيماري از بين مي‌رود. در مراحل پيشرفته‌تر بيماري، نوارهاي ضخيم و سفتي در پوست كف دست ايجاد مي‌شود كه براحتي قابل لمس است.
به اين ترتيب بتدريج يك يا چند انگشت خم شده و به همان شكل باقي مي‌ماند. گرچه اين بيماري تقريبا شيوع زيادي دارد، اما علت آن همچنان ناشناخته است. بسياري از پزشكان معتقدند ايجاد جراحت در دست يا استفاده بيش از حد از دست‌ها مي‌تواند عامل بيماري باشد. احتمال بروز بيماري در افرادي كه به هر علتي آسيبي در دستشان ايجاد شده به مراتب بيشتر است.
علاوه بر اين، ممكن است ايجاد اختلال در خونرساني به كف دست نيز عاملي براي بروز بيماري باشد كه با افزايش سن تشديد مي‌شود. بيماري‌هايي مانند ديابت و گرفتگي عروق قلبي نيز مي‌تواند در افزايش احتمال ابتلا به بيماري تاثيرگذار باشد. عوامل وراثتي نيز در اين ميان چندان بي‌تاثير نيست. البته به اين معني نيست كه اگر پدر يا مادر خانواده به اين بيماري مبتلا باشد حتما فرزندان آنها هم به اين بيماري مبتلا مي‌شوند، اما احتمال بروز بيماري در آنها به مراتب بيشتر است.
افراد مبتلا به بيماري صرع نيز در معرض ابتلا به انقباض دوپويترن هستند. در مواردي كه علائم بيماري شديد نباشد و محدوديتي براي فرد ايجاد نكند، نياز به درمان جدي نيست، اما اگر انقباض بافت كف دست موجب ايجاد ناراحتي و محدوديت‌هايي براي بيمار شود، بايد تحت عمل جراحي قرار گيرد تا بافت ضخيم شده برداشته شود.
پس از عمل جراحي تا مدتي دست متورم مي‌شود و از اين رو گاهي براي تقويت عضلات و انگشتان، فيزيوتراپي ضروري است. به اين ترتيب تاندون‌ها مي‌توانند بار ديگر بدون وجود محدوديت، كنترل انگشتان را در دست گيرند، اما درمان اين بيماري قطعي نيست و گاهي بافت آسيب‌ديده با گذشت زمان متورم و ضخيم شده و موجب بازگشت عوارض بيماري مي‌شود.
جام جم
