پكتين ازجمله انواع فيبرهاست كه نقش بسيار مهمي در سلامت رودهها و كمك به هضم غذا دارد. همچنين انار ازجمله ميوههاي سرشار از آنتياكسيدانهاست. مصرف ميوهها و سبزيجات حاوي آنتياكسيدانها ميتواند نقش بسيار مهمي در كاهش مرگ و مير ناشي از ابتلا به بيماريهاي قلبي ـ عروقي، سكته مغزي و همچنين ابتلا به انواع سرطانها داشته باشد. خاصيت آنتياكسيداني انار در مقايسه با چاي سبز و انگور قرمز 3 برابر بيشتر است. براساس مطالعات انجامشده، اين ميوه نهتنها در پيشگيري از ابتلا به بيماريهاي قلبي ـ عروقي، بلكه در درمان اين بيماريها نيز ميتواند نقش مهمي داشته باشد. در افرادي كه دچار تنگي عروق قلبي هستند مصرف روزانه انار در مدت زمان 3 سال، ضخامت چربي در جدار رگها و عروق قلبي را به ميزان قابل توجهي كاهش ميدهد. همچنين اين ميوه به علت داشتن خواص ضدالتهابي ميتواند در كاهش فشار خون هم موثر باشد. خوردن آب انار سرعت پيشرفت بيماريهاي سرطاني را نيز كاهش ميدهد كه احتمالا علت آن به دليل وجود آنتياكسيدانهاي موجود در عصاره انار است كه از بدن در مقابل راديكالهاي آزاد محافظت ميكنند و در نتيجه مانع از آسيبديدگي سلولها ميشود. در افراد مبتلا به بيماري ديابت احتمال بروز بيماريهاي قلبي و عروقي افزايش مييابد. در اغلب بيماران ديابتي ترس از افزايش ناگهاني قند خون و ابتلا به عوارض ناشي از ابتلا به ديابت و همچنين عدم آگاهي آنها نسبت به مواد غذايي مختلف موجب ميشود اين افراد خود را از خوردن بسياري از ميوهها يا مواد غذايي محروم كنند در حالي كه بسياري از اين مواد غذايي يا تركيبات موجود در ميوهها براي بدن آنها لازم و ضروري است. اگرچه 10 درصد عصاره انار را قند تشكيل ميدهد، اما براساس مطالعات انجام شده درباره اين ميوه، خوردن انار هيچ اثري بر افزايش قند خون بيماران ديابتي ندارد و جالب اين كه خوردن اين ميوه در اين گروه از بيماران ميتواند نقش مهمي در بهبود وضعيت سلامت قلب و عروق آنها و همچنين جلوگيري از هرگونه آسيب احتمالي ناشي از افزايش قند خون به قلب داشته باشد. بنابراين افراد ديابتي هم ميتوانند بخشي از سهم ميوه مصرفي خود را به انار اختصاص دهند و با خوردن نصف انار در روز از ابتلا به بيماريهاي قلبي و عروقي جلوگيري كنند.
منبع:جام جم